Όταν είχες παγκίτες σαν τον Μπαλογιάννη τι άλλο να ζητούσες από το ρόστερ σου. Πρωταγωνιστής σε όλη τη δεκαετία του ’90, αρχικά για να δίνει ανάσες και να αναλαμβάνει ειδικές αμυντικές αποστολές πάνω στους αντιπάλους αστέρες, βασικός όσο μεγάλωνε και πάλευε κι αυτός να κρατήσει τον ΠΑΟΚ στην πρώτη κατηγορία της Ευρώπης. Στο μυαλό μου, είναι ο άνθρωπος που μας έδωσε το Κύπελλο του 1999, τον τελευταίο μας τίτλο ως σήμερα, με τις βόμβες και τα πανηγύρια που ισοπέδωσαν την οποία ψυχολογία μπορεί να είχε η ΑΕΚ εκείνη τη μέρα. Ερχόταν συχνά στο μαγαζί όπου δούλευα και τον παρακολουθούσαμε όλο το βράδυ (όχι που δε θα τον παρακολουθούσαμε), ήταν ο μοναδικός πελάτης που έφευγε χωρίς να έχει καταναλώσει πάνω από ένα ποτήρι κρασί.